Birinin Her Şeyi Olmak

Birinin Her Şeyi Olmak!

Birinin her şeyi olmak bence iflah olmaz romantiklerin diline doladığı hitaptan başka bir şey değildir. Düşününce birinin her şeyi olamazsınız. Birinin annesi olursunuz, kardeşi olursunuz, sevgilisi olursunuz, öğretmeni, ev arkadaşı, eltisi, komşusu, patronu olursunuz lakin hepsi birden olamazsınız. Bir kere düşününce siz bir ‘şey’ değilsiniz.

Birinin sadece bir karakterine sahip olmak bence en güzelidir. Bu şey gibi: ‘Birden fazla işi yapmaya çalışıp da hepsini yarım bırakıp tamamına erdirememek.’ Oysaki tek bir işe odaklanıp onun üzerinde yoğunlaşıp istenilen noktaya ulaştıktan sonra başka bir işe başlamak en sağlıklısıdır. Biz bunu kaba tabirle ‘ayran gönüllülük’ diyoruz. Asla bir işte başarılı olamamak. Geride hep yarım bırakmak.

Birinin babası olun. En süper kahraman baba siz olun fakat onun arkadaşı olmayın. Onun zaten arkadaşlık sıfatını üstlenecek pek çok kişi var. Birinin sevgilisi olun. En iyi sevgili siz olun. Onun başka bir şeyi olmayın. Siz sadece en iyi sevgilisi olun yeter. İlla başka şeylerde olmak istiyorsanız genel tabirlerden olun. Onun dinleyeni olun, onun destekleyeni olun, onun uyaranı olun, bekleyeni olun, onun küseni olun. Bunca güzel sıfat varken neden günümüz anlamını yitirmiş aslında söyleyenin bile ne anlama geldiğini fark etmediği hitaplar arasına sıkışasınız ki?

Bir başka bakış açısı da şudur ki; kıymet verdiklerimizi layıkıyla sevebildikten sonra kelimelere takılmanın ne anlamı var? Elbette hak veriyorum. Benim anlatmak istediğim siz sevebildiğiniz kadar sevin. Öyle ki; kelimeler kifayetsiz kalsın. Aksi söz konusu ise ağzından çıkan her kelimeyi kulağınız duysun da gönül süzgecinizden geçsin ve içinize öyle sinsin. Bütün bunlara rağmen süzgeçten geçmiş, içinize sine sine birine ‘her şeyim’ diyebiliyorsanız; Ne mutlu ona! Ne mutlu ki: bir ebeveyn, bir dost, bir sığınak, bir ağlama duvarı bir, çocukluk, bir kardeş, bir Nefes’e dönüşebilmiş.