Bu Yol Nereye Gider?

Bir cumartesi günü akşamüzeri saat 5. Ayrıldığım şehrin otogarı. Uğurlamaya gelmiş sevdiğim insanlar. Sevgilim, annesi, babası hatta dayısı. Yakın arkadaşlarım. Bir haftada ağır ağır toparlandık ama bir anda aldık biletleri. Böylesi daha kolay oldu. Yara bandı gibi. Tek seferde. Vedalar doğru değil.

Veda etmedim kimseye. Hiçbir şey bitmedi. Bitemez. Fark ettim ki insan yaşadıkça hiçbir şey bitmiyor. Defter kapanmıyor. Sayfa değişiyor. Biri kapanıyor, biri açılıyor. O defter bitiyor yeni deftere başlanıyor. Sanırım hayatın anlamı yazmakta. Ne yazdığın ya da nasıl yazdığın önemli değil ama yazmalısın.

Hiç kimseye kızgın değilim, kimseye kırgın değilim. İlk defa bir yolculukta geçmiş ile gelecek arasında mekik dokumak yerine otobüsten dışarıya bakıyorum. Güneşin batışını izliyorum.

Yedi yıldır yaşadığım şehirden ayrıldığım için üzülmüyorum. Bundan sonraki yaşayacağım şehir için heyecanlanmıyorum. Ya ben artık hissizleştim ya da çevrilen sayfalar arasında kayboldum.

Ben bu şehre geldiğimde onlu yaşlarımın sonundaydım. Her şey de çok taze ve acemiydim. Ben bu şehre geldiğimde çocuktum. Şimdi bu şehirden ayrılıyorum ve ben bir kadın oldum. İyi ve kötü insanlar tanıdım. Çok hatalar yaptım. Çok sular içtim. Büyüdüm.

Yaptığım hatalardan pişman değilim. İyi ki de yapmışım. Yine olsa yine yaparım. İnsanım. Şaşarım beşerim.

Bu yolculuğun tek kötü tarafı henüz bir yaşına girmemiş olan kızım (köpeğim Liman) kafeste ve bagajda gitmesi. Özür dilerim kızım. Eğer konuşabilseydin insanlara zarar vermeyeceğini istediğinin sadece biraz ilgi ve oyun olduğunu anlayabilirdin. Güneşin batışını birlikte seyrederdik.

Yazıyorum. Ben yazmayı seviyorum. Kalemleri severim. Nereye yazdığım önemli değil ne yazdığım da. Bir kitap adı görmüştüm 'kimse okumazsa ben okurum'. Bu da öyle bir şey işte.

Yolculuk yaşamak gibi ve yolculuk güzel şey. Bu yolun sonu nereye gider bilmiyorum. Yolculukta yanımda kimler yer alır? Kimler ilk sapaktan döner? Hangi duraklarda dururum? Gittiğim şehirde kaç yıl yaşarım bilmiyorum. Ben yolun sonunu değil yolun kendisini sevenlerdenim.

Velhasıl kelam gidiyoruz. Hepimiz kendi yolculuklarımızda ve hepimiz kendi yazılarımızla. İyi yolculuklar.